Dr n. med. Adam Frankowski, Uniwersytet Warszawski Centrum Nauk Sądowych,
Kierownik Laboratorium Chemii Sądowej CNS UW oraz adiunkt na Uniwersytecie w
Białymstoku Wydział Chemii Katedra Chemii Fizycznej Zakład Chemii Strukturalnej.
Uzyskał tytuł magistra chemii na Uniwersytecie Warszawskim Filii w Białymstoku.
Rozprawę doktorską obronił w Katedrze Medycyny Sądowej Pomorskiego Uniwersytetu
Medycznego w Szczecinie. W latach 1990-1994 asystent w Instytucie Chemii Uniwersytetu
Warszawskiego Filia w Białymstoku, zajmował się badaniem efektu fotoelektrycznego
dwuwarstwowych membran lipidowych z erytrocytów ludzkich znajdujących się na granicy
faz. Od prawie 30 lat związany z tematyką nauk sądowych jako biegły sądowy przy sądzie
okręgowym i biegły policyjnych laboratoriów kryminalistycznych z zakresu chemii oraz
urządzeń i materiałów wybuchowych. Od 2004 roku Zastępca Naczelnika Laboratorium
Kryminalistycznego KWP w Białymstoku, a od 2013 do 2022 roku Zastępca Dyrektora
Instytutu Badawczego Centralnego Laboratorium Kryminalistycznego Policji w Warszawie.
Kierownik i trener w ramach projektów krajowych i międzynarodowych finansowanych przez
instytucje UE. Były stały członek Europejskiej Sieci Instytutów Nauk Sądowych (ENFSI)
oraz członek Rady Naukowo-Technicznej przy Ministrze Spraw Wewnętrznych i
Administracji. Przewodniczący zespołu ds. opracowania zmian legislacyjnych dotyczących
najnowszych substancji psychoaktywnych powołanego w kwietniu 2017 r. decyzją
Komendanta Głównego Policji. W latach 1994-2022 funkcjonariusz policji. Twórca polskiego
Zespołu ds. identyfikacji ofiar katastrof masowych (DVI) i w latach 2019-2022 jego
kierownik. W latach 2020-22 przewodniczący zespołu ds. stworzenia i wdrożenie systemu
badań na obecność wirusa SARS-CoV-2 w Polsce dla funkcjonariuszy i pracowników Policji.
Swoje zainteresowania badawcze skupia na zagadnieniach z zakresu techniki
kryminalistycznej, chemii i nauk sądowych. Obecnie członek Zespołu Analityki Sądowej i
Toksykologii Komitetu Chemii Analitycznej PAN. Prowadzi badania w zakresie chemii
kryminalistycznej m. in. w obszarze szeroko rozumianych narkotyków, w szczególności
konopi włóknistych. Swoje zainteresowania kieruje również w zakresie identyfikacji ofiar
katastrof masowych w dyscyplinie „Humanitarian Forensic Science”. Współautor wielu
publikacji oraz monografii naukowej „Polski Zespół DVI – Standardy Identyfikacji Ofiar
Katastrof”, redaktor naukowy i współautor rozdziałów w monografii „Dobre Praktyki
Technika Kryminalistyki” oraz rozdziału dotyczącego „narkotyków” w monografii
„Analityka Sądowa”.